Ήταν ένας τύπος, ο οποίος καθώς καθόταν μόνος του σε ένα μπαρ, τον πλησιάζει μια γυναικάρα και του κάνει τα γλυκά μάτια. Το έφεραν από δω, το έφεραν από εκεί, τελικά καταλήξανε στο σπίτι της, να βγάζουν τα μάτια τους όλο το βράδυ...
Στο τέλος της άγριας αυτής νύχτας, ο τύπος πάει να κάνει ένα τσιγάρο αλλά βλέπει ότι δεν έχει σπίρτα. Εκείνη του λέει να ανοίξει το πρώτο συρτάρι του κομοδίνου και έτσι και κάνει.
Με το που ανοίγει το συρτάρι, βλέπει πάνω-πάνω τη φωτογραφία ενός μαντραχαλά σε μία παραλία με το μαγιό...
Φυσικά αυτό του κινεί την περιέργεια και τη ρωτάει:
- "Ποιος είναι αυτός στη φωτογραφία; Ο άντρας σου;"
- "Όχι βρε ανόητε, τι είναι αυτά που λες;" του λέει ναζιάρικα αυτή.
- "Μήπως απλώς το αγόρι σου;"
- "Ούτε!" του ξαναπαντάει, δαγκώνοντάς του απαλά το αυτί.
Ο τύπος άρχισε να εκνευρίζεται λίγο που δεν του έλεγε ευθέως ποιος ήταν:
- "Λοιπόν, άντε, πες μου. Ποιος είναι ο τύπος στη φωτογραφία;"
- "Καλά μωρέ, πως κάνεις έτσι; Εγώ είμαι, στη Μύκονο πέρυσι."

Η συζύγος κάθεται με τον άντρα της στην κουζίνα και καθώς πίνουν τον καφέ τους, τον ρωτάει:
-Τι να κάνω για να γίνει πιο όμορφο το σπίτι μας άντρα μου;
Κι αυτός, δίχως να σηκώσει το βλέμμα του από την εφημερίδα:
-Να πας πίσω στη μάνα σου...

Παρακολουθώντας κρυμμένος έναν πωλητή του, ο διευθυντής μεγάλου πολυκαταστήματος - όπου βρίσκει κανείς από βελόνι μέχρι... αεροπλάνο - ακούει την ακόλουθη στιχομυθία:
ΠΩΛΗΤΗΣ: Αυτή η πετονιά, φίλε μου, είναι η ανθεκτικότερη της αγοράς. Μόλις έχει κυκλοφορήσει. Μπορείς να ψαρέψεις μ' αυτήν ακόμα και καρχαρίες! Πάρ' την και θα με θυμηθείς.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Ωραία, δώσε μου δυο κουτιά. (τα παίρνει, τα βάζει στο καλάθι του και κάνει να φύγει)
ΠΩΛΗΤΗΣ: Μια στιγμή, φίλε μου, πετονιά πήρες και μάλιστα την καλύτερη. Σε ποιο καλάμι όμως θα τη βάλεις;
ΠΕΛΑΤΗΣ: Καλάμι έχω. Φυσικά είναι λίγο παλιό, αλλά κάνει τη δουλειά του.
ΠΩΛΗΤΗΣ: Μα τι μου λες τώρα; Θα βάλεις αυτήν την τέλεια πετονιά πάνω σε παλιό καλάμι; Μου φαίνεσαι για πιο ξύπνιος. Έχουμε κάτι καλάμια ψαρέματος, άλλο να σ' το λέω κι άλλο να τα δεις στην πράξη. Η ελαστικότητά τους και συνάμα η ανθεκτικότητά τους είναι το κάτι άλλο. Μην το συζητάς καθόλου.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Καλά, καλά, έχεις δίκιο. Θα πάρω κι ένα καλάμι. (και πάει να προχωρήσει)
ΠΩΛΗΤΗΣ: Δεν μου είπες, πού ψαρεύεις συνήθως;
ΠΕΛΑΤΗΣ: Κοντά στο λιμανάκι της περιοχής όπου έχω το εξοχικό μου υπάρχει μια μικρή ξύλινη αποβάθρα. Κάθομαι εκεί στην άκρη, με το καπελάκι μου το ψάθινο, και ψαρεύω.
ΠΩΛΗΤΗΣ: Δεν το πιστεύω. Μα, είναι δυνατόν; Όλος ο κόσμος ξέρει ότι για να βρει κανείς αξιόλογα ψάρια πρέπει να ξανοιχτεί στα βαθιά νερά.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Συμφωνώ, αλλά εγώ δεν έχω βάρκα.
ΠΩΛΗΤΗΣ: Κι εμείς τι είμαστε εδώ! Διαθέτουμε μια σειρά από διάφορα σκάφη, από φουσκωτά μέχρι κότερα. Κι αν κρίνω από την εμφάνισή σου, δεν μου φαίνεσαι για άνθρωπος που θα δυσκολευόταν να αγοράσει ένα μικρό σκάφος.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Μα, τώρα, σοβαρολογείς; Στα καλά καθούμενα να αγοράσω σκάφος; Τι είναι το σκάφος, ποδηλατάκι για τον γιο μου;
ΠΩΛΗΤΗΣ: Έλα τώρα, αγαπητέ μου. Σκέψου το κύρος σου και την εκτίμηση που σου έχουν οι φίλοι σου πόσο πολύ θ' ανέβει μόλις ακούσουν ότι αγόρασες σκάφος. Όλοι οι αξιοπρεπείς κύριοι στην εποχή μας διαθέτουν κάποιου είδους σκάφος.
ΠΕΛΑΤΗΣ: (Μετά από ολιγόλεπτη σκέψη) Εντάξει, μ' έπεισες. Και μάλιστα θα του δώσω το όνομα της κόρης μου και θα της το κάνω δώρο στα γενέθλιά της που είναι σε λίγες μέρες.
ΠΩΛΗΤΗΣ: Έκτακτα! Πάμε μέσα να σου δείξω τα διαφημιστικά για να διαλέξεις. Αλλά πρώτα, πέσμου, δεν φαντάζομαι να διαθέτεις τρόλεϊ για να μεταφέρεις το σκάφος από το σπίτι σου στη θάλασσα, δεν είναι;
ΠΕΛΑΤΗΣ: Α, ναι. Θα θέλουμε και τρόλεϊ. Δίκιο έχεις, εντάξει.
ΠΩΛΗΤΗΣ: Και κάτι τελευταίο, προτού φύγεις. Τι αυτοκίνητο έχεις;
ΠΕΛΑΤΗΣ: Γιατί; Τι έχει να κάνει το αυτοκίνητό μου με το ψάρεμα;
ΠΩΛΗΤΗΣ: Ρωτάω για να δω αν είναι κατάλληλο να ρυμουλκεί το τρόλεϊ με το σκάφος επάνω. Δεν είναι και τόσο εύκολο για ένα συνηθισμένο αυτοκίνητο να ρυμουλκεί τόσο βάρος. Γι' αυτό σου λέω, αν ενδιαφέρεσαι, η εταιρεία μας εισάγει τις καλύτερες μάρκες αυτοκινήτων παντός εδάφους, με κίνηση και στους τέσσερις τροχούς, με ειδικό γάντζο για ρυμουλκήσεις, και θα ήταν λάθος να μην εκμεταλλευθείς την ευκαιρία να σου κάνουμε και μια καλύτερη τιμή, μια που θα τα πάρεις ταυτόχρονα όλα αυτά από μας.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Θα τρελαθώ. Μα τώρα μου λες να πάρω καινούργιο αμάξι, από τη μια στιγμή στην άλλη; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Ξέχασέ το. Θα με σκοτώσει η γυναίκα μου αν ακούσει ότι ξόδεψα τόσα λεφτά μέσα σε μισή ώρα!
ΠΩΛΗΤΗΣ: Καλά, δεν θέλω να σου δημιουργήσω οικογενειακά προβλήματα, παρ' όλο που μου φαίνεσαι τύπος που δεν αφήνει τις γυναίκες να κάνουν κουμάντο στη ζωή του.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Και είμαι. Αλλά τώρα... ξέρω κι εγώ... (σκέφτεται μερικά λεπτά) Τέλος πάντων. Ας πάει και το παλιάμπελο! Θα πάρω και το αμάξι.
ΠΩΛΗΤΗΣ: Φίλε μου, είσαι λεβεντιά. Σε διαβεβαιώ ότι έκανες μια από τις καλύτερες αγορές της ζωής σου. Δεν θα το μετανοιώσεις. Να πας στο καλό και θα τα πούμε αύριο, όταν θα σου παραδώσουμε τα εμπορεύματα. Γεια χαρά.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Καλή σου μέρα. (Και φεύγει)
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: (βγαίνοντας από την κρυψώνα του) Βρε συ... Δεν πιστεύω στα μάτια μου! Τι σαϊνι πωλητής είσαι συ! Ήλθε ο άνθρωπος ν' αγοράσει πετονιά κι εσύ του πούλησες και καλάμι και σκάφος και τρόλεϊ κι αυτοκίνητο...
ΠΩΛΗΤΗΣ: Μα, δεν ήλθε ν' αγοράσει πετονιά...
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αλλά, τι ήλθε ν' αγοράσει;
ΠΩΛΗΤΗΣ: Σερβιέτες υγείας. Οπότε του λέω: Φίλε μου, κατά που κατάλαβα, αυτό το Σαββατοκύριακο δεν πρόκειται να γα......, γιατί δεν πας για ψάρεμα;

Ρωτάει ένας άντρας τον φίλο του:
Νίκο γιατί φοράς πένθος;
-Έχασα την γυναίκα μου, πήγε για ιππασία και την έριξε το άλογο.
-Μου το πουλάς αυτό το άλογο;
-Όχι φίλε μου, σκέφτομαι να ξαναπαντρευτώ.

Τρέχει ο λαγός του σκοτωμού μέσα στο δάσος και ξαφνικά βλέπει το ελάφι αραχτο κάτω από ένα δέντρο να καπνίζει χασίσι.
- Τι κανείς εδώ; Είσαι τρελός; Είμαστε μέσα στη φύση, στον καθαρό αέρα και 'συ ρουφάς μαύρο; Εμπρός, σήκω να τρέξουμε παρέα να γυμναστούμε.
- Έχεις δίκιο, λεει το ελάφι, παρατάει τα τσιγαριλίκια και αρχίζει να τρέχει μαζί με τον λαγό. Εκεί που τρέχανε συναντούν την αλεπού να έχει πλακωθεί στην κοκαΐνη.
- Καλά ρε, λεει το ελάφι, είμαστε μέσα στο δασός, στον καθαρό αέρα και 'συ σνιφάρεις κόκα; Έλα μαζί μας να τρέξουμε να γυμναστούμε να ανοίξουν τα πνευμονία μας.
- Δίκιο έχετε, ρε παιδία, λεει η αλεπού και αρχίζει να τρέχει μαζί με τους άλλους δυο. Λίγο πιο κάτω συναντούν το λύκο που ετοιμαζόταν να χτυπήσει ηρωίνη.
- Καλά ρε, δεν ντρέπεσαι; Να είμαστε μέσα στη φύση, στον καθαρό αέρα και 'συ να τρυπιέσαι; του λεει η αλεπού. Άντε σήκω κι έλα μαζί μας να τρέξουμε να γυμναστούμε να ανοίξουν τα πνευμονία μας.
Κι ο λύκος:
- Δε μας παρατάς πρωί-πρωί λεω εγώ, κάθε φορά που ο λαγός παίρνει ecstasy εμείς θα τρέχουμε σαν μαλάκες μέσα στο δασός;

Ένας βιολιστής πετούσε με το ιδιωτικό του τζετ όταν ξαφνικά παρουσιάστηκε βλάβη κι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σκάφος με αλεξίπτωτο, προλαβαίνοντας μόνο να πάρει μαζί του πέφτοντας το βιολί του.
Τελικά έπεσε στο ξέφωτο μιας ζούγκλας κι εκεί που στεκόταν και σκεφτόταν τι να κάνει βλέπει στην άκρη του ξέφωτου ένα λιοντάρι. Το λιοντάρι τον βλέπει κι αυτό και βρυχώμενο αρχίζει να ορμά προς το μέρος του.
Ο βιολιστής, συναισθανόμενος το τέλος του, βγάζει το βιολί του κι αρχίζει να παίζει μια λυπητερή μελωδία. Το λιοντάρι συνεχίζει να ουρλιάζει και να επιτίθεται κι ο βιολιστής παίζει. Τον πλησιάζει στα τριάντα μέτρα, στα είκοσι, στα δέκα, στα πέντε και ξαφνικά σταματάει μπροστά του, μαγεμένο απ' τη μουσική, κι ακούει.
Μετά από λίγο ένα δεύτερο λιοντάρι εμφανίζεται στην άκρη του ξέφωτου. Βρυχάται κι αρχίζει σαν αστραπή να ορμά. Πλησιάζει στα τριάντα μέτρα, στα είκοσι, στα δέκα, στα πέντε και σταματάει κι αυτό, μαγεμένο ,κι ακούει το βιολιστή.
Μετά από λίγο ένα τρίτο λιοντάρι κάνει την εμφάνισή του και βρυχάται κι επιτίθεται κι αυτό.
Φτάνει στα τριάντα μέτρα, στα είκοσι, στα δέκα, στα πέντε και τελικά πέφτει πάνω στο βιολιστή και τον κατασπαράζει.
Τότε γυρνάει το πρώτο λιοντάρι και λέει στο δεύτερο:
«Πάλι την έκανε τη μαλακία του ο κουφός!».